Fysieke correcties versus het beloningsprincipe

Tegenwoordig roept iedereen te pas en te onpas dat hij werkt met een beloningsgerichte aanpak. Dat is super goed, maar wat houd deze aanpak dan in? Betekent dit dat je je hond nooit meer mag corrigeren? Zorgt dat er niet voor dat mijn hond juist probleemgedrag laat zien?

Als je snapt hoe de beloningsgerichte methode werkt, dan draagt dit juist positief bij aan een zelfverzekerde blije hond. In dit artikel lees je hoe dit in zijn werk gaat en waarom wij geen gebruik maken van fysieke correcties.

We gaan we het hebben over correcties. Het is namelijk heel leuk dat ik roep dat wij trainen volgens het beloningsprincipe, maar waarom eigenlijk? Een correctie is alles wat gedrag laat afnemen ongeacht het diersoort. Er zijn 2 vormen van correcties: Bij de 1 voeg je iets vervelends of pijnlijks toe en bij de ander neem je iets weg. Vanaf oudsher hebben wij geleerd om te werken met fysieke correcties. Je corrigeert het ongewenste gedrag dat je hond op dat moment laat zien. Om zo’n correctie te laten werken heb je het volgende nodig: 
- Timing; je correctie moet gegeven worden op het moment dat de hond bezig is met het ongewenste gedrag. Als het ongewenste gedrag trekken aan de lijn is en jij trekt aan de lijn terwijl je hond snuffelt, dan corrigeer je hem voor het snuffelen en niet voor het trekken.  
- Hardheid; de hardheid van je correctie moet perfect zijn. Een te zachte correctie zorgt er enkel voor dat je hond de fysieke correcties leert negeren, waardoor je correcties steeds harder moeten worden en een te harde correctie zorgt voor angst en pijn. 
- De plaats van de correctie; het is een verschil of je aan de lijn trekt die aan een halsband zit of aan een tuig. Dit geld ook voor aanrakingen in de nek of op de heup. De plaats en hardheid zorgen er samen voor dat een correctie binnenkomt of niet.

Zoals je ziet kan een fysieke correctie werken, maar je moet heel wat vaardigheden hebben wil je een correctie zodanig uitvoeren dat je hond ook begrijpt waar je hem voor corrigeert. De valkuil van het gebruiken van fysieke correcties is dat je te hard corrigeert, waardoor je hond pijn voelt wat op den duur angst gedrag veroorzaakt. Als je hond altijd trekt naar andere honden en je corrigeert te hard, dan kan dit ervoor zorgen dat je hond gaat uitvallen naar andere honden. Iedere keer als hij namelijk een andere hond ziet dan doet dat pijn. Je hond probeert dan met zijn uitval gedrag de andere hond weg te jagen, zodat hij geen pijn voelt. De andere valkuil is de timing. Een hond registreert enkel beloningen en correcties voor het gedrag waar je hond op dat exacte moment mee bezig is. Ziet hij een blaadje wapperen en je corrigeert hem, dan registreert je hond dat een wapperend blaadje slecht nieuws betekend. Een collega van mij heeft daar een mooi voorbeeld van: hij was met zijn hond buiten aan het wandelen toen zijn hond ineens schrikdraad zag. Hij liep erheen en wilde in het schrikdraad happen. Mijn collega probeerde zijn hond tegen te houden, maar hij heeft een klein stukje elastiek in de lijn, waardoor hij te laat was. Zijn hond hapte in het schrikdraad begon te gillen en droop heel snel af. De volgende dag liep hij weer langs datzelfde schrikdraad en tot zijn verbazing wilde zijn hond er weer in happen. Hoe kan dat nou? De volgende wandeling pakte hij de riem waar het incident mee gebeurde vast. Zijn hond zag de riem en kroop angstig weg. Zijn hond had de pijn van het schrikdraad dus gelinkt aan de riem. Wat is hier nu gebeurd: Op het moment dat de hond in het schrikdraad wilde happen, trok mijn collega aan zijn riem. Doordat er een klein stukje elastiek in de riem zit was hij te laat. Waarschijnlijk stond de riem onder spanning op het moment dat de hond in het schrikdraad hapte. De hond voelde de spanning van de riem, waardoor zijn gedachte weg ging van het schrikdraad en zich focuste op de riem. De hond hapte in het schrikdraad en de link was gelegd. Precies om deze reden maak ik geen gebruik van fysieke correcties. De kans dat je onbedoeld je hond corrigeert voor ander gedrag, dan dat je wilt corrigeren is heel groot. 

Nu gaan we het eens via de beloningsgerichte aanpak bekijken. Je wilt dat je hond stopt met trekken aan de lijn. Dan kan je het trekken gaan corrigeren door ook te trekken aan de lijn, maar zoals hierboven beschreven is de kans groot dat je de hond ergens anders voor corrigeert dan het trekken. Dit houdt in dat je je beter kan gaan focussen op het aanleren van het meelopen aan een slappe lijn. Iedere keer als je hond de riem ontspant, dan beloon je hem hiervoor. Je hond leert nu dat als hij netjes meeloopt dat hij wat leuks krijgt. Dat is mooi meegenomen en beter dan trekken aan de lijn. Dat levert namelijk niks extra’s op. 
Dit is precies hoe wij te werk ga. We knippen alle oefeningen in kleine stapjes en dan gaan we stapje voor stapje de hond belonen voor gewenst gedrag. Hierdoor blijf je de brenger van leuke dingen en leert je hond dat samen met jou werken superleuk is!  

Dit betekent niet dat je geen grenzen moet stellen voor je hond. Grenzen zijn wel nodig om duidelijkheid en voorspelbaarheid te creëren voor je hond. Op het moment dat een situatie voorspelbaar en duidelijk is dan zorgt dit ervoor dat je hond controle heeft over de situatie. Dit draagt weer positief bij aan de zelfverzekerdheid van je hond. Lees het artikel ‘Grenzen stellen’ voor meer informatie.

Neem bij twijfel (of als je vragen hebt) contact met mij op. Voor een gratis telefonisch adviesgesprek van 30 minuten. Ik ga dan met je meedenken voor een oplossing.

Dit artikel is geschreven door Natasja van den Hout, eigenaar van Hondencentrum Heeft een staartje. Het artikel delen via social media wordt zeer op prijs gesteld, mits er een bronvermelding bij zit.

Terug