Wandelen zonder trekken vanuit Boef de hond
Ik ben Boef, een hond met een neus die geen rust kent. Elke keer als ik mijn poot over de drempel zet, verandert de wereld om me heen in een explosie van geuren, geluiden en prikkels die mijn hart sneller doen kloppen. Voor jou is wandelen misschien een dagelijkse routine, maar voor mij is het een avontuur, vol met spannende ontdekkingen en onverwachte wendingen.
Neem bijvoorbeeld vandaag. We beginnen onze wandeling, en al snel voel ik dat bekende gevoel: een onweerstaanbare geur kietelt mijn neus. Het is zo dichtbij, en toch… je houdt me tegen. Het touw dat ons verbindt, wordt plotseling strak, en ik voel de weerstand. Maar de geur is te sterk, te verleidelijk om te negeren. Ik wil erheen, nu!
Ik trek. Niet omdat ik je wil irriteren, maar omdat mijn neus me vertelt dat ik moet volgen.
Misschien is het de geur van een ander dier, of een verloren kruimel van iets lekkers. Voor jou is het onbekend terrein, maar voor mij is het pure opwinding. Ik begrijp niet waarom je me tegenhoudt. Voor mij is het alsof iemand me vraagt om de maan niet na te jagen als ik er zo dichtbij ben.
Maar dan, zonder waarschuwing, verandert de geur. De wereld voelt plotseling een beetje enger. Een harde knal in de verte, een schaduw die te snel beweegt, een geluid dat niet thuishoort in mijn wereld. Ik wil weg, weg van hier, en ik begin te trekken in de andere richting. Je begrijpt het misschien niet, maar mijn instinct vertelt me dat er gevaar is. En ik vertrouw op mijn instincten, altijd.
Soms zijn er geen geuren of geluiden die me drijven, maar gewoon mijn eigen tempo. Jij hebt misschien een idee van hoe snel we moeten lopen, maar ik heb mijn eigen ritme. Soms wil ik rennen, soms wil ik snuffelen, en soms wil ik gewoon even stilstaan en de wereld in me opnemen. De lijn die ons verbindt voelt als een beperking, maar ik begrijp niet waarom.
Maar weet je wat ik ook begrijp? Dat jij er altijd voor me bent. Je houdt me veilig, zelfs als ik dat zelf niet altijd zie. Ik voel je geduld, je begrip, en ik zie hoe je probeert om me te leren zonder me pijn te doen. Dat waardeer ik, meer dan je weet. Samen leren we. Jij leert mijn signalen, en ik leer dat ik op je kan vertrouwen.
Wanneer we stoppen, en jij me een moment geeft om te snuffelen of rustig te worden, voel ik me gehoord. Die momenten waarop we samen in hetzelfde tempo lopen, zijn de momenten waarop ik me het meest verbonden voel met jou. Je helpt me om te begrijpen wat je van me vraagt, en ik zie dat je probeert om mijn wereld beter te begrijpen.
Dus, als ik weer eens trek, bedenk dan dat het niet is omdat ik je wil frustreren. Het is omdat ik een wereld beleef die anders is dan die van jou. En elke keer dat je me helpt zonder te straffen, elke keer dat je geduldig met me bent, bouw je aan ons vertrouwen.
En daar draait het om: een band die gebaseerd is op wederzijds respect en liefde.
Samen kunnen we leren hoe we dit touw kunnen veranderen in een lijn van verbinding, in plaats van een lijn van strijd. En daar kijk ik naar uit, elke keer dat we samen op pad gaan.
Wil jij ook zorgeloos met je hond wandelen? Plan nu je gratis telefonisch adviesgesprek en ontdek hoe!
Dit artikel is geschreven door Natasja van den Hout, eigenaar van Hondencentrum heeft een staartje. Het artikel delen via social media wordt zeer op prijs gesteld.
